پذیرش درمان و عوامل مؤثر بر آن در بیماران مبتلا به نارسایی قلبی

مقدمه: در سال های اخیر شیوع نارسایی قلب و میزان بستری در بیمارستان به دلیل تشدید نشانه های بیماری افزایش یافته است. ارتقای پذیرش رژیم درمانی رویکردی مؤثر در جهت پیشگیری از نارسایی قلب و افزایش بقای بیماران است. این مطالعه با هدف بررسی پذیرش درمان و عوامل مرتبط با آن شامل باور بهداشتی و آگاهی در بیماران مبتلا به نارسایی قلب انجام گرفته است. روش: یک طرح توصیفی- همبستگی طراحی گردید و 300 بیمار مبتلا به نارسایی مزمن قلبی پرسشنامه ها را تکمیل کردند. پرسشنامه ها شامل 4 بخش متغیرهای دموگرافیک و بالینی، «پرسشنامه اصلاح شده پذیرش درمان نارسایی قلب»، «مقیاس آگاهی نارسایی قلب» و «مقیاس باور نارسایی قلب» بود. اطلاعات جمع آوری شده با آمار توصیفی و استنباطی (کای دو، ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنووا و رگرسیون لجستیک) در نرم افزار spss v.12 تجزیه و تحلیل گردید. یافته ها: اکثریت نمونه های پژوهش (7/77%) دارای عدم پذیرش از رژیم درمانی بوده و همچنین اکثریت (8/88%) نیز آگاهی کمی از نارسایی قلب داشتند. نتایج حاکی از آن بود که میان پذیرش رژیم درمانی و تحصیلات (00/0=p)، شغل (001/0p<)، کسر تخلیه بطن چپ (00/0=p)، کلاس بیماری (00/0=p)، آگاهی (01/0p<) و باورهای بیماران (01/0p<) ارتباط معنادار وجود دارد. نتیجه گیری: در این مطالعه پذیرش در حیطه های رژیم دارویی، محدودیت سدیم و قرار ملاقات با پزشک بالا بود. اکثریت بیماران آگاهی کمی درباره بیماری خود و رژیم نارسایی قلب داشتند. تأکید بر استراتژی های خودمراقبتی (مثل توزین روزانه) و توضیح به بیمار درباره چگونگی واکنش به افزایش وزن و توجه به خودکنترلی (مثل پذیرش یک رژیم دیورتیک قابل انعطاف) در جهت پیشگیری از تشدید نشانه های نارسایی قلب از اهمیت به سزایی برخوردار است. مداخلات نیز باید در راستای مشکلات تجربه شده توسط بیماران، طراحی شوند.